Jak głosiła starobielska legenda, wszechmocny stwórca gór zgromadził pod wzgórzem Trzy Lipki naturalne bogactwa w postaci szlachetnych kruszców, w szczególności srebra i złota. W XVIII wieku legenda ta stała się przyczyną powołania do życia Bielskiego Towarzystwa Górniczego, którego celem było odnalezienie i eksploatacja ukrytych bogactw. W grudniu 1789 roku towarzystwo otrzymało koncesję na budowę kopalni minerałów z lokalizacją w Starym Bielsku. Na mocy umowy zawartej pomiędzy Bielskim Towarzystwem Górniczym a Janem Niklem – przedstawicielem administracji cesarskiej oraz Janem Poledniakiem – przedstawicielem księcia Sułkowskiego, towarzystwu przekazano pod budowę kopalni pole wolne od pańszczyzny, należące do chłopa Wacława Korzyśko, znajdujące się w okolicy obecnej ulicy Stoczniowej w Starym Bielsku.
fot. Wzgórze Trzy Lipki w 2011 r.
Umowa gwarantowała prawo budowy kopalni, korzystania z dróg, budowy urządzeń górniczych, tworzenia składów drewna kopalnianego i hałdowanie urobku skalnego. Powstała kopalnia otrzymała imię św. Stanisława, a główne wyrobisko św. Mikołaja. Prace poszukiwawcze trwały 4 lata, jednak nie natrafiono na żadne ślady występowania rud metali szlachetnych. W 1793 roku zaprzestano poszukiwań. Bielskie Towarzystwo Górnicze zostało rozwiązane, a wszystkie dokumenty dotyczące kopalni odesłano do Wyższego Urzędu Górniczego w Kutnej Horze koło Pragi. Jeszcze w okresie międzywojennym w Starym Bielsku widoczne byłe ślady eksploatacji kopalni. Według ustnych przekazów lokalnych mieszkańców główny szyb oraz urządzenia kopalni znajdowały się na terenie pomiędzy obecnymi ulicami Mechaników, Mglistej, Zwady, Stoczniowej, W okolicy tych ulic znajdował się niewielki staw, który prawdopodobnie mógł powstać w miejscu, gdzie znajdował się nieszczelnie zasypany i zalewany wodą szyb kopalni. Aktualnie na terenach kopalni znajduje się zabudowa jednorodzinna.
fot. Zabudowa jednorodzinna na terenach dawnej kopalni.