Przepisy dyscyplinarne obowiązujące w Państwowej Szkole Przemysłowej od roku szkolnego 1900/1901
- Każdy uczeń tej szkoły od momentu wstępu do niej ma się bezwarunkowo podporządkować zarządzeniom dyrekcji.
- Zobowiązuje się uczniów do wykazywania się wytrwałą pilnością, przyzwoitym zachowaniem i należytym sprawowaniem, tak w stosunku do ich przełożonych, jak i pomiędzy sobą.
- Uczniowie mają w każdym przypadku okazywać dyrektorowi i wszystkim nauczycielom należny szacunek i podporządkować się ich zarządzeniom.
- Po wejściu do szkoły każdy uczeń ma się udać do odpowiedniej klasy i przygotować się do lekcji. Nieusprawiedliwione jest jej opuszczenie. Stanie lub hałasowanie na korytarzach i przejściach jest surowe zabronione.
- Polecane przez nauczycieli zadania mają być pilnie i dokładnie wykonane i w nakazanym czasie oddane.
- Obecność uczniów na lekcjach i ćwiczeniach ma być punktualna i wszelka nieusprawiedliwiona nieobecność jest niedopuszczalna.
- Przyczyna nieobecności musi być wystarczająca i na czas przekazana. Gdy po 6-dniowej nieobecności nie jest do wychowawcy dostarczona wiadomość z właściwą podstawą nieobecności, to uważa się, iż uczeń wystąpił ze szkoły.
- Nieusprawiedliwione nieobecności, niedbała pilność i niewłaściwe obyczaje są odnotowane na świadectwie szkolnym.
- Każdą zmianę miejsca pobytu i mieszkania ucznia należy zaraz zgłosić w dyrekcji szkoły.
- Uczniowie mają szanować mienie szkoły, a powstałe szkody wyrównać. Uczeń, który dopuścił się uszkodzenia pomocy naukowych lub wyposażenia szkoły, a nie został wykryty i należy przypuszczać, iż wszystkim lub większości uczniów sprawca powinien być znany, to szkoda musi zostać pokryta przez uczniów całej klasy. Drapanie drzwi, ścian, stołów i pomocy naukowych jest zabronione.
- Uczniowie mogą należeć do stowarzyszeń utworzonych przez osoby, które nie są uczniami szkoły, jako członkowie lub słuchacze.
- Uczniom nie wolno tworzyć żadnych związków między sobą, nosić odznak związkowych oraz innych.
- Spotkania i zebrania uczniów o celach kształcących, literackich i towarzyskich mogą się odbywać jedynie za zezwoleniem i nadzorem właściwych nauczycieli.
- Nauczyciele są uprawnieni do usunięcia ze szkoły uczniów, którzy się tym przepisom przeciwstawiają, po jednorazowym bezowocnym upomnieniu.
- Palenie w budynku szkolnym jest wszystkim uczniom uczęszczającym do szkoły bezwarunkowo wzbronione. Palenie na ulicach i placach jest dozwolone jedynie tym uczniom, którzy osiągnęli prawną pełnoletniość.
- Uczęszczanie do teatru, kawiarni, restauracji i publicznych miejsc rozrywki jest dozwolone jedynie za zgodą dyrekcji lub uprawnionego nauczyciela. Odwiedzanie lekkich sztuk teatralnych i mających złą opinię restauracji jest zabronione.
- Przy postępowaniu dyscyplinarnym stosowane są następujące kary:
- zwykła nagana nauczyciela,
- zaostrzona nagana dyrektora w obecności nauczyciela,
- zakaz korzystania ze stypendium, groźba wydalenia, zastosowanie kary karceru,
- wydalenie ze szkoły.
Neorenesansowy budynek Szkoły Realnej i Przemysłowej budowany etapami w latach 1873-1883, według projektu bialskiego architekta Emanuela Rosta seniora. Koszt jego budowy wyniósł 300000 florenów i było to, największe ówczesne przedsięwzięcie budowlane miasta Bielska. Budowla została wzniesiona w kształcie litery E, jak podaje legenda na cześć cesarzowej Elizabeth, żony cesarza Franciszka Józefa I. Początkowo w gmachu mieściła się Państwowa Wyższa Szkoła Realna, która przygotowywała młodzież do studiów technicznych oraz pracy w handlu i rzemiośle. To tutaj w 1875 roku miał miejsce pierwszy w Bielsku egzamin maturalny. W roku 1874 do gmachu przeprowadziło się Państwowe Gimnazjum Humanistyczne, a w suterynie rozpoczęła działalność Państwowa Szkoła Przemysłowa, która miała pomóc młodym ludziom zdobyć wiedzę teoretyczną w zawodzie budowlanym oraz maszynowym. Całość nazywano Szkołami Średnimi. W 1918 roku w budynku otworzono jedyną w Polsce niemiecką szkołę średnią, z niemieckim językiem wykładowym. Szkoła przeznaczona była dla młodzieży pochodzącej z zamożnych mieszczańskich rodzin niemieckich i żydowskich. W latach 1921 – 1927 z pomieszczeń szkoły korzystało również gimnazjum polskie. Podczas II wojny światowej okupant utworzył w budynku niemiecką Szkołę Inżynierską. Po wyzwoleniu miasta, z racji bliskości frontu, budynek został zajęty przez wojsko, na cele szpitala frontowego. Po wojnie w budynku utworzono Technikum Mechaniczno-Elektryczne. Obecnie w gmachu mieści się Zespół Szkół Elektronicznych, Elektrycznych i Mechanicznych.
Zespół Szkół Elektronicznych, Elektrycznych i Mechanicznych – ul. Słowackiego 24