Pierwsze wzmianki o placu zwanym obecnie Opatrzności Bożej pochodzą z 1669 roku. W tamtym okresie plac stanowił centrum osady rzemieślniczej, która powstała w XVI wieku wzdłuż potoku Lipnickiego – Niwki, pomiędzy obecnymi ulicami Żywiecką, Szkolną i Broniewskiego. Lokalizacja osady nie była przypadkowa, gdyż nieopodal, w miejscu dzisiejszego klasztoru sióstr Zgromadzenia Córek Bożej Miłości znajdował się dwór obronny starostów lipnickich tzw. zamek w Białej, który zapewniał mieszkańcom ochronę przed napaściami rabusiów. Plac pełnił funkcję targową i zwany był Starym Targiem Końskim z uwagi na odbywający się na nim handel końmi. Na placu zbiegały się szlaki handlowe z Bielska, Kęt, Lipnika, Komorowic i Żywca, a przez plac płynęła rzeka Niwka prawy dopływ Białej. Jej brzeg w okolicach placu, staraniem Bielsko-Bialskiego Towarzystwa Upiększania Miasta w 1880 roku obsadzono kasztanami. W 1890 roku z uwagi na sprzedawane na placu w czwartki i soboty drewno budowlane i opałowe, nadano mu nazwę Deskowy. Na początku XX wieku w zachodniej części placu wzniesiono secesyjną kamienicę zaprojektowaną przez Leopolda Bauera z charakterystyczną ścianą frontową, przyozdobioną motywami roślinnymi. W kamienicy na parterze Franciszek Hannak prowadził sklep towarów mieszanych. Nieopodal w budynku, w którym obecnie mieści się apteka Św. Anny funkcjonował sklep Edmunda Hahna, a w sąsiednim parterowym, gdzie obecnie funkcjonuje kwiaciarnia „Viva” znajdowała się restauracja. W latach trzydziestych XX wieku na placu oprócz drewna budowlanego sprzedawano również: drewniane taczki, grabie, łyżki, rogolki, koryta, wyroby wiklinowe. Bardzo dużym zainteresowaniem cieszyły się drewniane zabawki dla dzieci: kurki dziobiące ziarno, motyle na kółkach poruszające skrzydłami. W tamtym okresie na placu przy wlocie ul. Głębokiej znajdował się magazyn lodu, w którym w zimie składowano lód w taflach, wykorzystywany w lecie w przemyśle spożywczym oraz handlu do schładzania towarów. Ponadto w budynku obecnej biblioteki i kancelarii parafialnej mieściła się restauracja, prowadzona przez niejakiego Goldberga, a w nieistniejącym dzisiaj budynku u zbiegu ulic Głębokiej i Szkolnej cukiernia Wrożyny. Jako miejsce targowe plac funkcjonował aż do lat sześćdziesiątych XX wieku, kiedy to skanalizowano Niwkę i jej część przykryto betonem, tworząc drogę stanowiącą fragment obecnej ul. Stojałowskiego.
Stary Targ Koński, pl. Deskowy, pl. Opatrzności Bożej