W 1918 roku, po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, władze państwa stanęły przed wyzwaniem stworzenia nowego systemu ubezpieczeń społecznych dla obywateli. Od 1920 roku zaczęła obowiązywać „Ustawa o obowiązkowem ubezpieczeniu na wypadek choroby”. Była ona, pierwszym aktem prawnym w wolnej Polsce, który dotyczył ubezpieczeń. W ramach rozwoju systemu ubezpieczeń, w 1927 roku utworzono Zakład Ubezpieczeń Pracowników Umysłowych. Instytucja ta zajmowała się m. in. ubezpieczeniami na wypadek śmierci, braku pracy, niezdolności do wykonywania zawodu osób zatrudnionych jako pracownicy umysłowi. Urzędnicy ZUPU podczas wykonywania swoich obowiązków służbowych, zrównani byli z funkcjonariuszami państwowymi, podlegali ochronie prawnej i odpowiedzialności sądowo-karnej. W latach 1926-1928 w Białej, przy ówczesnej ulicy Granicznej został wzniesiony ogromny gmach z mieszkaniami dla urzędników Zakładu Ubezpieczeń Pracowników Umysłowych. Projekt budynku na planie podkowy, o charakterze założenia pałacowego wykonał krakowski architekt Wacław Nowakowski. Jego budowa została sfinansowana z funduszy lwowskiego oddziału Zakładu.