Usytuowany na Wzgórzu Miejskim rynek, powstał już w czasach średniowiecza i stanowił centrum ówczesnego miasta Bielsko. Miał kształt prostokąta, a z jego narożników wybiegały po dwie prostopadłe do siebie wąskie uliczki. Od średniowiecza do XV wieku na rynku stał drewniany ratusz, pręgierz oraz znajdowały się: miejska studnia i budynek wagi miejskiej. Co tydzień odbywały się na nim targi, a trzy razy w roku jarmarki. Zabudowa była wyłącznie drewniana z wyjątkiem zamku i kościoła. W latach 1659 i 1664 pożary strawiły drewniane budynki. Po tych klęskach zaczęto stawiać kamienice murowane, które również nie uniknęły pożarów w latach 1808 i 1836. Najstarsze, wąskie, piętrowe kamienice pochodzą z XVII i XVIII wieku. W XIX wieku nastąpił dynamiczny rozwój Dolnego Przedmieścia i najstarsza część miasta straciła swoje gospodarcze i społeczne znaczenie. Z rynku przeniesiono ratusz na dzisiejszą ul. Cieszyńską, pocztę na ul. Zamkową, starostwo powiatowe i sąd na ul. Słowackiego, a dom cechowy sukienników na pl. Smolki. W 1950 roku Stary Rynek przekształcono w skwer oświetlany lampami gazowymi, a w 1953 wyłączono z ruchu samochodowego. W latach PRL nosił nazwę placu Związku Walki Młodych.
Stary Rynek w Bielsku, pl. ZWM